TRENING MOTORYCZNY VS TRENING PERSONALNY

Mówiąc najprościej na treningu siłowym ćwiczymy mięśnie, na treningu motorycznym ćwiczymy ruch i pracujemy na deficytach. Trening siłowy to izolacja mięśniowa, trening motoryczny to praca na taśmach powięziowych. Od dawna wiadomo, że nic nie dzieje się w izolacji mięśniowej dlatego trening motoryczny jest kluczowy w przygotowaniu sportowca ale też w codziennym funkcjonowaniu, bez względu na wiek i stopień zaawansowania.

Tradycyjny trening siłowy dość często staje się przyczyną wielu deficytów ruchowych, a efekty bywają odwrotne do treningu motorycznego wskutek skrócenia mięśni, ograniczenia mobilności i kompensacji. Wzrost siły w danym ćwiczeniu siłowym nie zawsze koreluje z poprawą siły lub mocy w konkretnym ruchu w dyscyplinie sportowca lub w codziennym funkcjonowaniu. Główne benefity treningu siłowego to poprawa estetyki mięśni ale kosztem całej motoryki i ogólnej sprawności.  

Solidnym fundamentem obu treningów powinny być mobilności i stabilności, wzorce ruchowe, aktywacja przepony, mocny core, antyrotacja i antywyprost. W praktyce trening siłowy ogranicza się wyłącznie do ćwiczeń na wybrane partie mięśniowe, a miarą efektywności treningu staje wielkość mięśnia i jego atrakcyjny wygląd. Mięśnie pełnią określone zadania w naszym układzie biokinematycznym, natomiast czysty trening sylwetkowy degraduje ich funkcje do roli czysto estetycznej.    

Czy należy rezygnować z treningu siłowego? Oczywiście, że nie. Trening siłowy jest uzupełnieniem treningu motorycznego, jest niezbędny w pracy nad deficytami, w odbudowie siły po kontuzji czy w prewencji urazów. Powinien natomiast uwzględniać indywidualne deficyty ruchowe i opierać się na wspomnianym mocnym fundamencie mobilności i stabilności.